Η Χειρουργός ΩΡΛ Παίδων & Ενήλικων κ. Κριεζή Παναγιώτα, που διατηρεί το ιατρείο της στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης εξειδικεύεται στην πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία που αφορά στις ακόλουθες συχνές ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις.
Η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος αποτελεί μία συχνή κατάσταση στη μύτη – μία ανατομική παραλλαγή – και αφορά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.- μπούκωμα στη μύτη – δυσχέρεια ρινικής αναπνοής
- δυσκολία στην αναπνοή κυρίως κατά τον ύπνο και την άσκηση
- κεφαλαλγία
- κούραση και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας
- ροχαλητό και άπνοιες ύπνου
Όλοι οι άνθρωποι βέβαια δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Αυτό εξαρτάται από το βαθμό της σκολίωσης, την ανατομία της μύτης και την παρουσία επιπρόσθετων ρινικών παθήσεων όπως η αλλεργική ρινίτιδα και η χρόνια μη αλλεργική ρινίτιδα, οι υπερτροφικές κόγχες και οι ρινικοί πολύποδες. Επιβαρυντικοί παράγοντες στην αναπνοή είναι το περιττό βάρος ή η εμμηνόπαυση στις γυναίκες ή η έλλειψη συστηματικής άσκησης.
Πολλές φορές ωστόσο γίνεται αντιληπτό κάποιο πρόβλημα στην αναπνοή μας (μπούκωμα), μετά από μια οξεία λοίμωξη αναπνευστικού πχ. ιγμορίτιδα, ή μετά από κατάχρηση αποσυμφορητικών φαρμάκων (otrivin, ronal κτλ).
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με την πρόσθια ρινοσκόπηση ή τη βιντεοενδοσκόπηση της μύτης, διαδικασία ασφαλή, ταχεία και ανώδυνη, η οποία διενεργείται στο Ιατρείο.
Πώς θεραπεύεται;
Η θεραπεία της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος είναι χειρουργική με την επέμβαση της Διαφραγματοπλαστικής – Πλαστική Ρινικού Διαφράγματος – Ευθειασμός σκολιού ρινικού διαφράγματος.
Η επέμβαση του διαφράγματος είναι μία σχετικά ανώδυνη επέμβαση. Πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και διαρκεί λιγότερο από μία ώρα. Ο ασθενής παραμένει στην κλινική την ημέρα της επέμβασης, ενώ από την επόμενη η αναπνοή του είναι φυσιολογική, χωρίς γάζες στη μύτη· μπορεί να επιστρέψει σχετικά άμεσα στις δραστηριότητές του και στην εργασία του χωρίς να υπάρχει οίδημα ή μελανιές.
Τι είναι η αλλεργική ρινίτιδα;
Η αλλεργική ρινίτιδα είναι η συνηθέστερη αλλεργική διαταραχή παγκοσμίως. Εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου ευαισθητοποιείται και αντιδρά σε αλλεργιογόνα (αντιγόνα) που μεταδίδονται με τον αέρα. Εμφανίζεται στο 10 – 30% των ενηλίκων και έως στο 40% στα παιδιά. Τα συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται πριν από την ηλικία των 20 ετών, με αιχμή στην ηλικία των 20-40 ετών.
Τι συμπτώματα προκαλεί;
- φτάρνισμα και βουλωμένη μύτη, ρινική καταρροή
- κνησμό (φαγούρα) στη μύτη, το φάρυγγα και τα αυτιά
- βήχα
- έντονο πονόλαιμο ή γδάρσιμο στο φάρυγγα
- φαγούρα στα μάτια, υγρά μάτια και μαύρους κύκλους (επιπεφυκίτιδα)
- συχνούς πονοκεφάλους
- έκζεμα, ξηρό, κνησμώδες και ευαίσθητο δέρμα
- υπερβολική κόπωση, καταβολή δυνάμεων
Τι προκαλεί την αλλεργική ρινίτιδα; Ποια είναι τα συχνότερα αλλεργιογόνα;
- γύρεις δέντρων ( κυπαρίσσια, ελιά, φράξος, ιτιά, λεύκα κ.α.)
- γύρεις χόρτων, γρασίδια, αγρωστώδη και ζιζάνια (γκαζόν, αγριάδα, περδικάκι κ.α.)
- ακάρεα της σκόνης σπιτιού και αποθηκών
- επιθήλια κατοικιδίων, σκύλου και γάτας
- μούχλα και η υγρασία της ατμόσφαιρας
Ποιοι είναι οι τύποι αλλεργικής ρινίτιδας;
Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι ολοετής ( να υπάρχουν συμπτώματα όλο το χρόνο) ή εποχική ( να εμφανίζεται μία συγκεκριμένη περίοδο του έτους).Εξωτερικοί παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την αλλεργία όπως καπνός τσιγάρου, χημικές ουσίες, χαμηλές θερμοκρασίες, υγρασία και άνεμος, μόλυνση της ατμόσφαιρας, σπρέι μαλλιών και αρώματα, απορρυπαντικά, χλωρίνη κ.α.
Πώς διαγιγνώσκεται η αλλεργική ρινίτιδα;
Η κλινική ΩΡΛ εξέταση είναι απαραίτητη, η οποία περιλαμβάνει τη ρινοσκόπηση και την ενδοσκοπική εξέταση της μύτης, για τη διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας αλλά και τον αποκλεισμό επιπλοκών αυτής όπως παραρινοκολπίτιδα, πολύποδες ρινός, υπερτροφία κογχών κ.α. Ωστόσο, ο γιατρός σας μπορεί να κάνει ορισμένες δοκιμασίες για τον βέλτιστο στρατηγικό σχεδιασμό της πρόληψης και της θεραπείας για εσάς.
Οι δερματικές δοκιμασίες νυγμού ( skin prick test) είναι μία από τις πιο συνηθισμένες. Ο γιατρός τοποθετεί (σε σταγόνες) αρκετές αλλεργιογόνες ουσίες στο δέρμα σας για να δείτε πώς το σώμα σας αντιδρά σε κάθε μία από αυτές. Συνήθως, εμφανίζεται ένα μικρό κόκκινο στίγμα ή ένας πομφός ή κνησμός αν είστε αλλεργικός σε μια ουσία.
Ο αιματολογικός έλεγχος, η δοκιμασία RAST, είναι επίσης συχνή. Το RAST μετρά την ποσότητα αντισωμάτων ανοσοσφαιρίνης Ε σε συγκεκριμένα αλλεργιογόνα στο αίμα σας.
Τι θεραπεία υπάρχει για την αλλεργική ρινίτιδα;
Στην αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας σημαντική είναι η πρόληψη, με αποφυγή του αλλεργιογόνου που μας προκαλεί συμπτώματα.
Για τη θεραπεία χρησιμοποιούνται διάφορα φάρμακα, όπως αντιισταμινικά και κορτιζόνη από του στόματος, κορτιζονούχα, αποσυμφορητικά και αντιισταμινικά σπρέι για την μύτη.
Η πιο σύγχρονη ωστόσο και ριζική θεραπεία για την αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί η ανοσοθεραπεία- απευαισθητοποίηση στα αλλεργιογόνα.
Η ανοσοθεραπεία γίνεται με εμβόλια σε τακτά χρονικά διαστήματα ή με τη μορφή υπογλώσσιας ανοσοθεραπείας SLIT (Sublingual Immunotherapy) σε μορφή υπογλώσσιου υγρού. Σε αυτή την περίπτωση χορηγείται στον ασθενή για μακρό χρονικό διάστημα το αιτιοπαθογόνο αλλεργιογόνο ούτως ώστε να μειωθεί σταδιακά η ανοσολογική απάντηση του οργανισμού σε αυτό με ακόλουθη μείωση έως εξαφάνισης των συμπτωμάτων.
Τι είναι τα ιγμόρεια
Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι κοιλότητες του προσώπου μας, οι οποίες είναι φυσιολογικά γεμάτες με αέρα, ενώ παράγουν και μεγάλη ποσότητα βλέννης καθημερινά για την εφύγρανση και θέρμανση του εισπνεόμενου αέρα.
Χωρίζονται στα ιγμόρεια ,στους ηθμοειδείς, μετωπιαίους και σφηνοειδείς κόλπους.
Η φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων ονομάζεται παραρρινοκολπίτιδα, που διακρίνεται, ανάλογα με την ομάδα που φλεγμαίνει, στη γνωστή ιγμορίτιδα και τις λιγότερο γνωστές ηθμοειδίτιδα, σφηνοειδίτιδα, ή μετωπιαία κολπίτιδα. Όλες αυτές τις φλεγμονές έχουμε συνηθίσει να τις λέμε ιγμορίτιδες.
Αίτια – Συμπτώματα
Η αιτιολογία μπορεί να είναι ιογενής, μετά από ένα κοινό κρυολόγημα ή γρίπη, είτε μικροβιακή. Συνήθως υπάρχουν υποκείμενες παθήσεις ή ρινικά προβλήματα όπως σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, ρινίτιδες, αλλεργία, πολύποδες ρινός.
Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι:
- ρινική συμφόρηση
- καταρροή, συνήθως πυώδης ή και οπισθορρινική καταρροή
- αίσθημα πίεσης στο πρόσωπο, ενώ ο πόνος μπορεί να αντανακλά στους κροτάφους, περιοφθαλμικά ή στα δόντια της άνω γνάθου.
- βήχας
- πονοκέφαλος
- ανοσμία ή υποσμία και απώλεια της γεύσης
- χαμηλός πυρετός
Μια τέτοια φλεγμονή μπορεί να είναι οξεία αν διαρκεί λιγότερο από 12 εβδομάδες ή χρόνια αν διαρκεί για περισσότερο από 12 εβδομάδες
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται με την ενδοσκόπηση της μύτης, οπού διαπιστώνουμε τη φλεγμονή, το οίδημα του βλεννογόνου, πυώδη έκκριση από τη μύτη, ενώ μπορούμε να πάρουμε και καλλιέργειες. Ταυτόχρονα γίνεται και η διάγνωση και άλλων υποκείμενων παθήσεων όπως σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, ρινίτιδες, αλλεργία, πολύποδες ρινός.
Στη διάγνωση της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας συνεπικουρεί και η Αξονική και η Μαγνητική Τομογραφία.
Θεραπεία
Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα θεραπεύεται με φάρμακα. Σε χρόνια ωστόσο νόσο η οποία δεν ανταποκρίνεται σε φαρμακευτική αγωγή, χρειάζεται επέμβαση. Σήμερα η εγχείρηση αυτή γίνεται ενδοσκοπικά, με την Ενδοσκοπική Χειρουργική Ρινός (FESS).
Τι είναι οι ρινικοί πολύποδες (πολύποδες μύτης – ρινός)
Οι ρινικοί πολύποδες (πολύποδες μύτης – ρινός) είναι καλοήθεις οζώδεις (σαν τσαμπί από σταφύλι) σχηματισμοί του ρινικού βλεννογόνου.
Αποτελούν φλεγμονώδεις υπερπλαστικές βλάβες οι οποίες αναπτύσσονται στην ρινική κοιλότητα και στους παραρρινίους κόλπους γύρω από αυτή (ιγμόρεια, ηθμοειδή κλπ).
Όταν μεγαλώσουν αρκετά, προβάλουν από τα στόμια των παραρρινίων κόλπων, προκαλώντας απόφραξη αυτών, καθώς και της ρινικής κοιλότητας.
Μπορεί να μεγαλώσουν τόσο ώστε να γίνουν ορατοί στην είσοδο της μύτης με την απλή επισκόπηση.
Αιτιολογία
Οι λόγοι για τους οποίους δημιουργούνται πολύποδες στη μύτη δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως. Φαίνεται να παίζουν ρόλο τα εξής:
- Χρόνια μη αλλεργική ρινίτιδα
- Χρόνια παραρρινοκολπίτιδα
- Κάπνισμα ενεργητικό – παθητικό
- Άσθμα
- Δυσανεξία στην ασπιρίνη – αντιφλεγμονώδη
- Αλλεργίες
- Μύκητες
- Κυστική Ίνωση σε παιδιά
- Κληρονομικότητα
Συμπτώματα
- Μπουκωμένη μύτη χωρίς να υπάρχει κάποιο κρύωμα
- Δυσχέρεια Ρινικής αναπνοής
- Παχύρρευστες – πυώδεις ρινικές εκκρίσεις καθ’ όλην τη διάρκεια του έτους
- Συχνές ιγμορίτιδες
- Στοματική αναπνοή κατά τον ύπνο
- Ροχαλητό – Άπνοιες στον ύπνο
- Αλλοίωση ή εξαφάνιση της όσφρησης – Ανοσμία
- Διαταραχή της γεύσης
- Έντονοι πονοκέφαλοι – Ημικρανίες
- Κακοσμία
Διάγνωση
Η διάγνωση των πολυπόδων γίνεται με την ενδοσκόπηση της μύτης στο ΩΡΛ Ιατρείο, διαδικασία ταχεία, ακίνδυνη και ανώδυνη. Με τη βοήθεια πολύ λεπτών ενδοσκοπίων και της βιντεοκαταγραφής γίνεται ενδελεχής έλεγχος όλης της ρινικής κοιλότητας, ενώ ελέγχονται όλοι οι παραρρίνιοι κόλποι και τα στόμια αυτών.
Επικουρικά χρησιμοποιείται και η Αξονική και η Μαγνητική Τομογραφία.
Αντιμετώπιση – Θεραπεία
Η θεραπεία των πολυπόδων της μύτης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η θέση , το μέγεθός τους και τα συμπτώματα που δημιουργούν και διακρίνεται σε φαρμακευτική και χειρουργική.
Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει έναν αριθμό ασθενών. Σε περίπτωση μη υποχώρησης των πολυπόδων με τη φαρμακευτική θεραπεία ή σε πολύ προχωρημένη νόσο, απαιτείται εγχείρηση , με την Ενδοσκοπική Χειρουργική Ρινός (FESS). Οι ρινικοί πολύποδες μπορεί να υποτροπιάσουν. Για αυτό και κρίνεται αναγκαία η τακτική παρακολούθηση από των ΩΡΛ ιατρό καθώς και η σωστή εφαρμογή του θεραπευτικού πλάνου του θεράποντος ,ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες υποτροπής της νόσου.
Τι είναι οι αμυγδαλές και ποιός ο ρόλος τους;
Οι παρίσθμιες αμυγδαλές είναι αδένες στα πλάγια τοιχώματα του φάρυγγα. Αποτελούν τμήμα του λεμφοποιητικού συστήματος και λειτουργούν ως φίλτρο για τους διάφορους παθογόνους μικροοργανισμούς, παράγοντας αντισώματα. Κατά την παιδική ηλικία λειτουργούν κανονικά, ενώ καθώς μεγαλώνουμε σταματούν να παίζουν ρόλο στην παραγωγή αντισωμάτων. Άλλοτε ατροφούν και άλλοτε προκαλούν πολύ συχνά επίμονες και υποτροπιάζουσες λοιμώξεις (χρόνια αμυγδαλίτιδα).
Πού οφείλεται και πώς εμφανίζεται η οξεία αμυγδαλίτιδα;
Η αρχική αιτία είναι συνήθως μια ίωση που κάνει τις αμυγδαλές πιο «ευαίσθητες» και φλεγμονώδεις. Τότε μολύνονται με κάποιο από τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας με αποτέλεσμα την εμφάνιση της οξείας πυώδους αμυγδαλίτιδας. Η συχνή κατανάλωση παγωτών, παγωμένων ή καυτών ροφημάτων, η υπερκατανάλωση αλκοόλ και τσιγάρου καθώς η έκθεση πολλές ώρες σε χώρο με air-condition αποτελούν συνηθισμένες αιτίες αμυγδαλίτιδας στους ενήλικες.
- Πόνος στο λαιμό κατά την κατάποση ο οποίος μπορεί να αντανακλά στα αυτιά
- Υψηλός πυρετός με ρίγος (όχι πάντα)
- Πύον ή λευκωπό επίχρισμα στις αμυγδαλές
- Έντονη εξάντληση, κακουχία, καταβολή δυνάμεων και ανορεξία
- Δύσοσμη απόπνοια
Πώς θεραπεύεται;
Η θεραπεία της οξείας αμυγδαλίτιδας είναι φαρμακευτική. Σε περίπτωση που δεν θεραπευτεί επαρκώς, μπορούν να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές, όπως το Περιαμυγδαλικό απόστημα.
Τι είναι η χρόνια αμυγδαλίτιδα;
Οι αμυγδαλές, είναι αδένες στα πλάγια τοιχώματα του φάρυγγα και λειτουργούν ως φίλτρο για τους διάφορους παθογόνους μικροοργανισμούς, παράγοντας αντισώματα.
Μέχρι την ηλικία των 4 ετών οι αμυγδαλές είναι απαραίτητες για τον οργανισμό διότι βοηθούν στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Μετά την ηλικία αυτή δεν είναι πλέον απαραίτητες για τον οργανισμό. Αντιθέτως συχνές οξείες φλεγμονές οδηγούν σε εμφάνιση χρόνιας πυώδους (κρυπτικής) αμυγδαλίτιδας. Σε αυτή την περίπτωση ο αμυγδαλικός ιστός έχει χάσει την ικανότητά του να παράγει αντισώματα, ενώ οι αμυγδαλικές κρύπτες (κοιλότητες εντός της αμυγδαλής) γεμίζουν με λευκωπά βύσματα, τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικό σήψης του ιστού. Χρόνιος πόνος στον λαιμό με «ευαισθησία» στο κρύο και το ζεστό, συχνές λοιμώξεις και δύσοσμη αναπνοή αποτελούν τα ποιο συχνά συμπτώματα. Είναι μια σοβαρή κατάσταση γιατί μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές από την καρδιά (βαλβιδοπάθειες, αγγειακή νόσος), από τους νεφρούς ή από τις αρθρώσεις.
Σε αυτές τις περιπτώσεις συστήνουμε την χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών με Αμυγδαλεκτομή – Αφαίρεση αμυγδαλών.
Σε ενήλικές με χρόνια αμυγδαλίτιδα και συνυπάρχοντα προβλήματα με ροχαλητό ή άπνοια συνδυάζουμε την αμυγδαλεκτομή με Επεμβάσεις Φάρυγγα & Ροχαλητού.
Εφ’ όσον μια οξεία αμυγδαλίτιδα δεν αντιμετωπιστεί σωστά εξ `αρχής με αντιβιοτικά, υπάρχει ο κίνδυνος επέκτασης της φλεγμονής και του πύου στους γύρω ιστούς, πίσω και κάτω από την αμυγδαλή. Εκεί σχηματίζεται ένα απόστημα, το περιαμυγδαλικό απόστημα.
Τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά της οξείας αμυγδαλίτιδας, αλλά πολύ πιο έντονα. Αποτελεί μια επικίνδυνη κατάσταση, που χρήζει άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης με διάνοιξη του αποστήματος από τον Ωτορινολαρυγγολόγο.
Λόγω του υψηλού κινδύνου υποτροπής του αποστήματος καθώς και κίνδυνος πολλαπλών αμυγδαλίτιδων με πύον, συστήνουμε την αφαίρεση των αμυγδαλών εντός 6μήνου με Αμυγδαλεκτομή – Αφαίρεση αμυγδαλών.
Τι είναι και πώς προκαλείται;
Η εξωτερική ωτίτιδα (αυτί του κολυμβητή) είναι η φλεγμονή του έξω ακουστικού πόρου, του εξωτερικού τμήματος του αυτιού μας. Είναι μια πάθηση πολύ συχνή τους θερινούς μήνες και ιδίως στους ανθρώπους που αγαπούν την κολύμβηση.
Προκαλείται λόγω της ανάπτυξης μικροβίων (ψευδομονάδα, σταφυλόκοκκος, μύκητες κ.α.) στο αυτί. Ευνοϊκοί παράγοντες είναι η υγρασία, το νερό και οι τραυματισμοί του αυτιού (π.χ. η συχνή χρήση μπατονέτας ή άλλων αντικειμένων για την ανακούφιση από τον κνησμό).
Τι συμπτώματα έχει;
- Το αυτί είναι βουλωμένο και υπάρχει κνησμός (φαγούρα).
- Παρατηρείται απόφραξη του αυτιού και βαρηκοΐα.
- Υπάρχει έκκριση υγρού, συνήθως κιτρινωπού, με άσχημη μυρωδιά.
- Το αυτί πονάει και είναι πολύ ευαίσθητο, ιδίως στον χόνδρο μπροστά και κάτω από τον πόρο του, ενώ άλλοτε υπάρχει πόνος στο αυτί και κατά τον ύπνο.
- Μερικές φορές παρατηρείται διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων.
Τι προφυλάξεις μπορώ να πάρω;
Οι κολυμβητές είναι καλό να προφυλάσσουν τα αυτιά τους από το νερό με ωτοασπίδες. Χρειάζεται καλό στέγνωμα των αυτιών με σεσουάρ μαλλιών (με κρύο αέρα) ή απλά με μία πετσέτα. Η χρήση μπατονέτας να αποφεύγεται γιατί προκαλούν τραυματισμούς στο δέρμα του αυτιού και σπρώχνουν την κυψελίδα πιο βαθιά επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Τέλος, όσοι παρουσιάζουν προδιάθεση για εξωτερική ωτίτιδα, καλό είναι πριν από τους θερινούς μήνες να επισκέπτονται τον Ωτορινολαρυγγολόγο για φροντίδα των αυτιών, αφαίρεση της κυψελίδας και ιδιαίτερες οδηγίες.
Τι είναι η δυσφαγία
Με τον όρο δυσφαγία, εννοούμε την δυσκολία ενός ατόμου στην κατάποση είτε στερεής τροφής είτε υγρών ή και τα δύο, κάτι το οποίο εμφανίζεται με «σκάλωμα» της τροφής στον οισοφάγο, με βήχα κατά τη σίτιση ή αίσθημα πνιγμονής.
Αίτια δυσφαγίας
Αίτια δυσφαγίας μπορεί να είναι αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, νευρολογικές παθήσεις, ανατομικές ανωμαλίες του λάρυγγα και της επιγλωττίδας, νεοπλασματικές εξεργασίες του λάρυγγα, του φάρυγγα, του οισοφάγου ή ακόμη και του πνεύμονα, τραυματικές κακώσεις του τραχήλου καθώς και η χημειοθεραπεία/ακτινοθεραπεία.
Διάγνωση – Θεραπεία
Η διάγνωση της δυσφαγίας γίνεται με μία ειδική, προσιτή και ανώδυνη εξέταση στο χώρο του ιατρείου που ονομάζεται FEES (Flexible endoscopic evaluation of swallowing – Ενδοσκοπική Εκτίμηση της Κατάποσης). Κατά τη διάρκεια videoενδοσκόπησης με καταγραφή, γίνεται εκτίμηση της κατάποσης του ασθενούς συγκεκριμένων ομάδων τροφών σεσημασμένων με ειδικές χρωστικές.
Με αυτόν τον τρόπο αναγνωρίζουμε την φύση και την αιτία της δυσφαγίας και μπορούμε να καθορίσουμε την θεραπευτική στρατηγική μας, εξατομικευμένα για κάθε περίπτωση.
Η σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση του δυσφαγικού ασθενούς είναι υψίστης σημασίας για αποφυγή και πρόληψη εισροφήσεων με αποτέλεσμα υποτροπιάζουσες λοιμώξεις αναπνευστικού (πνευμονία), οι οποίες μπορεί να αποβούν μοιραίες για τον ασθενή.